బాల్యం...కవిత

బాల్యం బాధ్యతల్లేని ఉల్లాసవంతమైన జీవితం
బాల్యం బరువుల్లేని స్వేఛ్ఛా జీవనం
వేపచెట్టు నీడలో ఆనాడు నేస్తాలతో ఆడిన బొమ్మలాటలు
వేడుకగా చేసినబొమ్మల పెళ్ళిళ్ళు, పంచిన పప్పుబెల్లాలు
ఆ బాల్యం మళ్ళీ వస్తే ఎంత బావుండు!
ఇంటి సావడే వేదికగా చేసి వేసిన నాటకాలు
పాడిన పాటలు, ఆడిన ఆటలు
అన్నీ గుర్తుకొస్తున్నాయి
ఎప్పుడో తిన్న మధుర పదార్ధాన్ని తలచుకోగానే నోట్లో నీళ్ళూరినట్లు!
చిన్న చిన్న పలుగురాళ్ళతో ఈతపండ్లను రాలగొట్టి ఏరుకుతిన్నామని,
గోడే అడ్డంగా ఉన్న స్నేహితురాలించికి గోడదూకి వెళ్ళామని
అమ్మా వాళ్ళు అరుస్తుంటే, అవన్నీ ఆశీర్వాదాలుగా గ్రహించి
సంతోషంగా గడిపిన ఆ రోజులు మరలిరావు మరపురావు
ఇంటిముందుకు దేవుడొస్తున్నాడని, పొద్దున్నే శుచితో
దేవుడికినీరాజనాలర్పించిన రోజులు,
బతుకమ్మ ఆడే రోజుల్లో, స్నేహితులకోసం ఎదురుచూపులు
తీరొక్కపూవేసి, బతుకమ్మ పేర్చిన సరదాలు
కమ్మనైన బతుకమ్మ పాటలు పాడి గంతులేసిన రోజులు
అవన్నీ మరపురాని మధుర స్మృతులు
జాతిమత భేదాలుకానీ కులకుమ్ములాటలు కానీ లేక
మనసే స్వఛ్ఛమైన మల్లెపూవై
స్నేహ పరిమళాలను వెదజల్లే ఆ బాల్యం తిరిగిరాదు

కోపాలు తాపాలు, వెక్కిరింతలు, కొక్కిరింతలు, క్షణకాలం
అనురాగం, ఆప్యాయత , ప్రేమ , అక్షయమైన ఆ రోజులు మరలిరావు

మావూళ్ళో ఉరుసు జరిగినప్పుడు లతీసాబ్ గుట్టమీద
బెల్లం చదివించడం, పీర్లపండగప్పుడు మేం కూడా ఆ పీర్ల వెంబడి పరుగెత్తడం
ఇవన్నీ మచ్చలేని, మతభేదములు లేని, మానవతకు చిహ్నాలు

డా----జి,శ్యామల---